به نقل از «ایمنا»

میهمان نیزارهای جزیره ام‌الرصاص/ مصطفی رفت و نوعروس را تنها گذاشت

تاریخ انتشار: ۳ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۴۳۰۰۸

یکی از رزمندگان دفاع مقدس می‌گوید: مادر شهید جلو رفت، دو اتاق قدیمی را برای زندگی او در نظر گرفته بودند؛ مادر مصطفی درهای چوبی یکی از اتاق‌ها را باز کرد، همگی وارد اتاق شدیم، با کمال تعجب! جهیزیه‌ نوعروسش را داخل اتاق، مرتب چیده بودند، بچه‌ها با مشاهده جهیزیه بی‌اختیار شروع به گریه کردند.

به گزارش خبرنگار ایمنا، روزهایی که طی هشت سال جنگ تحمیلی بر رزمندگان و خانواده‌هایشان گذشت، برای کسانی که در آن برهه زندگی و فضا را لمس می‌کردند، امری قابل درک است، اما برای نسل‌های بعد که در همه این سال‌ها بدون حس کردن جنگی در امنیت کامل به سر برده‌اند، روایت آن روزها هم خواندنی است و هم تجسم آن کمی مشکل است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

روزهایی که اگر در خاطرات و روایات همان رزمندگان نقل نشود، بعدها به فراموشی سپرده خواهد شد و تاریخ کم‌حافظه‌تر از آن است که روزهای درخشان یک ملت را به خاطر بسپارد. بنابراین جمع‌آوری خاطرات و نشر آن از زبان افرادی که در میدان آتش حضور داشتند، می‌تواند هم مستندتر و هم قابل باورتر باشد.

سیدمرتضی موسوی از رزمندگان لشکر ۱۴ امام حسین (ع) روایتگر شهادت یکی از هم‌رزمانش در بحبوحه عملیات کربلای ۴ می‌شود: قبل از آمدن به جبهه، مصطفی نان‌آور خانواده بود، او برای ادای تکلیف و لبیک به فرمان حضرت امام خمینی (ره) مشتاقانه به‌سوی جبهه‌های حق علیه باطل شتافت و وارد لشکر مقدس امام حسین (ع) شد.

مصطفی به‌عنوان آر پی‌جی‌زن در گروهان یاسر گردان موسی‌بن‌جعفر (ع) مشغول فعالیت شد، بسیار مطیع، کم حرف اما فعال بود.

صبح عملیات کربلای ۴ در جزیره ام‌الرصاص و داخل نیزارها، یک تیر به پایش و تیر دیگر به سینه او اصابت و استخوان پایش به شدت شکسته شد، به‌طوری‌که دیگر، قادر به راه رفتن نبود، احمد خوزانی و سایر بچه‌ها، تمام تلاش خود را به‌عمل آوردند تا بتوانند، او را به عقب منتقل کنند، اما مصطفی به لحاظ درد شدید، و نبود برانکارد، ترجیح می‌داد در جزیره ام‌الرصاص بماند!

برای انتقال او بچه‌ها باید او را، روی پشت خود سوار و در عرض جزیره حرکت می‌کردند تا خود را به اسکله قایق‌ها برسانند، اما آتش دشمن در جزیره و روی جاده خاکی که در عرض جزیره بود، بسیار سنگین و لحظه‌ای صدای کالیبرها، تیربارها و انفجار گلوله‌های خمپاره خاموش نمی‌شد!

گلوله‌های خمپاره پشت سرهم روی جاده خاکی یا اطراف آن در داخل نیزارهای بلند به زمین اصابت می‌کرد، عراقی‌ها در تلاش بودند تا هرچه سریع‌تر خود را به آن‌سوی جزیره و دقیقاً به اسکله قایق‌های ما که مقابل دهانه ورودی نهر عرایض واقع شده بود، برسانند.

اگر دشمن موفق می‌شد دهانه نهر عرایض را با آتش مستقیم خود ببندد، کار همه بچه‌ها در جزیره ام‌الرصاص تمام و پشتیبانی نیروها کاملاً قطع و بسته می‌شد! بعثی‌ها با رسیدن به زخمی‌ها، بلافاصله هم‌سنگران ما را با تیرخلاص راحت می‌کردند!

شرایط بسیار سخت و دشواری بود، بچه‌ها تا آخرین لحظه و تا آخرین نفس در جزیره در حال مقاومت بودند، به‌طوری‌که تعداد زیادی از نیروهای گردان‌های امام محمدباقر (ع) و امام رضا (ع) به‌شهادت رسیده یا زخمی شده بودند.

وقتی خانواده شهید منتظر خبر شهادت فرزندشان بودند

برادر حسن آقایی، فرمانده محور لشکر مقدس امام حسین (ع) در مکالمات بی‌سیمی خود خطاب به شهید حاج‌حسین خرازی و برادر ابوشهاب، جانشین لشکر اعلام کرد: «بچه‌ها حجت را تمام کرده‌اند!» بدین معنا که دیگر شرایط برای ماندن در ام‌الرصاص و اعزام گردان‌های تازه نفس، به داخل جزیره وجود ندارد!!

معمولاً بعد از هر عملیاتی بچه‌های گردان برای تسلی به خانواده‌های محترم شهدا، به منازل آنها سر می‌زدند، حالا نوبت به دیدار از خانواده شهید مصطفی شیران رسیده بود، خانواده شهید می‌دانست که به‌زودی هم‌رزمان مصطفی خواهند آمد.

حدود ساعت ۱۰ صبح به جلوی منزل شهید رسیدیم، زنگ خانه زده شد، مادر مصطفی در خانه را باز کرد، بعد از سلام و احوالپرسی، بچه‌ها را دعوت کرد تا وارد خانه شوند، همگی صلواتی فرستادند، خانه قدیمی و حیاط‌دار، حوضی وسط آن و باغچه‌ای در اطراف آن قرار داشت، باید به اتاق‌های روبه‌رو می‌رفتیم، اما با راهنمایی مادر مصطفی، قرار شد اول، هم‌رزمان مصطفی، سری به، اتاق‌های او در سمت راست حیاط خانه بزنند.

مادر شهید جلو رفت، دو اتاق قدیمی را برای زندگی مصطفی در نظر گرفته بودند؛ مادر مصطفی درهای چوبی یکی از اتاق‌ها را باز کرد، پرده را کشید، همگی وارد اتاق شدیم، با کمال تعجب! جهیزیه مصطفی را داخل اتاق، مرتب چیده بودند.

بچه‌ها با مشاهده جهیزیه مصطفی بی‌اختیار شروع به گریه کردند، حال و هوای عجیبی در بین بچه‌ها حکم‌فرما شده بود، مادر مصطفی گفت: «خیلی به مصطفی اصرار کردیم خانواده عروس، جهیزیه را آورده‌اند، مادر، مصطفی! چند روزی بمان تا مراسم عروسی برگزار شود، آنگاه به جبهه برو، اما مصطفی جواب داد: مادر! اگر من بمانم از عملیات عقب خواهم ماند، باید زودتر به جبهه برگردم.»

مادر مصطفی ادامه داد: «مصطفی رفت و نوعروس خود را تنها گذاشت.»

پیکر پاک مصطفی شیران، به مدت ۱۲ سال میهمان نیزارهای جزیره ام‌الرصاص بود و بعد از تفحص، به آغوش خانواده‌اش برگشت و در گلستان شهدای اصفهان به خاک سپرده شد.

کد خبر 682588

منبع: ایمنا

کلیدواژه: دفاع مقدس خاطرات دفاع مقدس خاطرات یک رزمنده عملیات کربلای ۴ جزیره ام الرصاص شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق جزیره ام الرصاص مادر مصطفی اتاق ها بچه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۴۳۰۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فیلیپین توافق بر سر آبهای مورد مناقشه با چین را رد کرد

به گزارش قدس آنلاین، یک سخنگوی سفارت چین در مانیل روز ۱۸ آوریل (۳۰ فروردین) گفته بود که دو کشور اوایل سال جاری میلادی بر سر یک «مدل جدید» برای مدیریت تنش‌ها در جزیره مرجانی توماس شول دوم توافق کردند.

با گذشت بیش از یک هفته از طرح چنین اظهار نظری، گیلبرتو تئودورو وزیر دفاع فیلیپین امروز شنبه مدعی شد که وزارتخانه او از هیچ گونه توافق داخلی با چین از زمان روی کار آمدن فردیناند مارکوس جونیور، رئیس جمهور این کشور در سال ۲۰۲۲، اطلاعی ندارد و طرف هیچ توافقی با پکن نبوده است.

وی همچنین اضافه کرد که مقام‌های وزارت دفاع فیلیپین از سال گذشته با هیچ کدام از مقام‌های چینی گفتگو نکردند.

پکن و مانیل در ماه‌های اخیر بارها در جزیره مرجانی که هر دو مدعی مالکیت آن هستند، با هم درگیری داشته‌اند.

فیلیپین در سال ۱۹۹۹ یک کشتی نیروی دریایی خود را به طور عامدانه در جزیره مرجانی توماس شول دوم که خالی از سکنه است، زمین گیر کرد تا ادعای مالکیت بر آن داشته باشد. این کشور به طور معمول کشتی‌های تدارکاتی را برای ارسال وسایل به سربازان فیلیپینی مستقر در این جزیره ارسال می‌کند.

فیلیپین چین را متهم می‌کند که این کشور از مانورها و شلیک گلوله‌های آب به کشتی‌های مانیل برای مختل کردن ماموریت‌های کشتی‌ها استفاده می‌کند.

تئودورو اظهارات سفارت چین در مانیل مبنی بر توافق دوجانبه را "بخشی از تبلیغات چین" خواند و افزود که فیلیپین هرگز وارد توافقی نخواهد شد که ادعای مالکیتش در این آبراه را به خطر بیندازد.

منبع: خبرگزاری ایرنا